معنی دار و گیر در لغت نامه دهخدا

امر از داشتن و گرفتن، جاه وجلال و شوکت. (ناظم الاطباء). کرّ و فرّ:، یکی حمله بردند بر سان شیر، بدان لشکر گشن با دار و گیر.، فردوسی.،، فرماندهی. (ناظم الاطباء). ریاست. (غیاث)، خودنمایی و تکبر. (ناظم الاطباء)، جنگ و پیکار و ستیز. (غیاث) :، یکی بیژن گیو و دیگر هژیر، که در جنگ بودند با دار و گیر.، فردوسی

معنی دار و گیر - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی دار و گیر در فرهنگ فارسی معین

توقیف و مقید کردن اشخاص، جنگ، جدال، هنگامه، معرکه

دار و گیر

لغت نامه دهخدا

دار و گیر

فرهنگ فارسی معین

ده و گیر

کنایه از غوغا و هنگامۀ جنگ و پیکار، ده و دار برای مثال شه به ناز و نشاط شد مشغول / کز ده و گیر گشته بود ملول (نظامی۴ - ۶۱۰)

فرهنگ فارسی عمید

دار و بگیر

(رُ بِ)

داروگیر. داروبرد:
زبان گردان گویا شود به داروبگیر
دل دلیران مایل شود به جور و ستم.
فرخی

لغت نامه دهخدا

دار و بیار

(رُ)

مجامله. کرشمه:
هر که گوید بر من می نروی گوی روم
چکنی گر نروی، ور نکنی دار و بیار.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

کار و گر

(رُ گَ)

کار و کر. پشت و پناه و مراد و مقصود باشد. (برهان). و رجوع به ’کار و کر’ و ’کام و کر’ شود

لغت نامه دهخدا

ده و گیر

(دِ هَُ)

داد و ستد. (ناظم الاطباء). دادن و ستدن. بده و بگیر. (از شرفنامۀ منیری) ، ده و دار. (ناظم الاطباء). بزن و بگیر. هیاهوی دو سپاه درهم افتاده. همهمه و غلغلۀ جنگ:
ده و گیر برخاست با دار و برد
هوا چون بیابان شد از تیره گرد.
اسدی.
دو لشکر برآمیخت از چپ و راست
ده و گیر پرخاشجویان بخاست.
اسدی.
شه به نازو نشاط شد مشغول
کز ده و گیر گشته بود ملول.
نظامی.
و رجوع به ده و دار شود

لغت نامه دهخدا